Jóannes hittir Marjuna, áðrenn hann fer, og nú er ringt hjá honum at fara avstað.
Umborð á línubátinum er stravið, og longsulin og svartsjúkan níva, tá ið hann hugsar um Marjuna. Heimafturkomin kennir Jóannes seg fremmandan, hann er broyttur, og tíðin hevur ikki staðið í stað.