Julia skilur, at hon sleppur ikki at fiska í ongum bjargingarvesti. Og hóast hon sigur mammuni, at hon fær ikki andað í vesti, og tað tí ikki ber til hjá henni at fiska, er mamman avgjørd:hon skal í vest! Julia er eitt sindur ill, tá hon letur seg í bjargingarvestin, men tá hon fer út í tún við glúpi og spann, er hon so spent, at hon gloymir at vera ill. Og tað er gott, tí skjótt endar galið!