Vibekka er sein heim úr arbeiði, lesur, fer í bað og fer seinni á bókasavnið. Bókasavnið er stongt, men hon hittir ein mann og verður burtur í fleiri tímar … Hon sigur at kalla ikki eitt orð við sonin … Jón er einsamallur við tonkum sínum um, hvat ha hann man fara at fáa í føðingardagsgávu. Hann vónar, at hon bara er farin at keypa tilfar til føðingardagskøkuna. Tey bæði eta saman, men annars liva tey í hvør sínari verð.