Yrkingarnar í Á langbylgju kunnu sum heild sigast at vera eksistentialistiskar og takast við teir stóru spurningarnar í tilveruni. Saknur og sorg um tað deyðu mammuna merkir fleiri tekstir, meðan aðrir siga frá tí deyða kuldanum mótvegis tí livandi hitanum. Og so er tað sonurin, sum við sínum eygleiðingum sær.