Kanska
ber tað til at finna eydnuna, tá ið høpisloysið fløðir, og tómleikin oysir
niður. Ella í øllum førum at hóma hana. Gleðina. Tá ið søgur uttan kjøt og blóð
missa sína gandamegi, og náðin, tú helt teg síggja, vísir seg at vera
endurspegling av tínari egnu ræðslu.
Tey leita
í leikinum tóm rúm. Kaga í skuffur og minni, lata upp og læsa aftur, trilva og
tiga. Kanska er tað tómt handan forhangið, og kanska er einki loynirúm við
arvasynd. Men ber tað til at feira heimleysa sirkuslívið? Ber tað til at skapa
sær eitt glopp, eitt tómrúm, har mann fær livað og andað?
--
Marjun
Syderbø Kjelnæs er fødd í Tórshavn 30. apríl 1974.
Marjun
skrivaði síni fyrstu verk beint eftir aldaskiftið, og eina heiðurliga slóð av
viðurkenningum hevur hon longu lagt eftir seg.
Í 2012
læt hon úr hondum yrkingasavnið Rót Tripp, sum sannførandi vísti, at hon
sum lyrikkari brýtur upp úr nýggjum.
Sami tóni
og sama dulda snið er í hesum leikinum. Ósjónligu bondini, ið binda menniskju,
ættarlið og fatanir saman, laða eisini upp ósjónlig mørk millum menniskju, sum
eru í rúmum, ið onkursvegna eru tóm.