Pápi Jákup siglir úti. Tá ið hann er heima, hugna tey sær, Jákup, pápin og mamman. Húsið fær líkasum nýtt lív, og tí er Jákup keddur, tá pápin noyðist av stað aftur. Tá ið so boðini koma um, at pápin er burturblivin, gerst støðan nærum ikki til at bera. Tíbetur hevur Jákup pápabeiggjan Ollaba. Ollaba vísir honum á stjørnuna, sum kann veita honum ugga.