Bókin er um fyrstu niðursetufólkini á Oyrarbakka. Søgan hjá hesari lítlu bygdini er livandi og hendingarík. Fólk komu ymsastaðni frá og kundu keypa sær eina trøð at velta og byggja sær hús á. Tað var gott at búgva á Oyrarbakka, og hóast nógv merktu til lívsins hørðu avbjóðingar, hildu tey á at arbeiða fyri sær og sínum.
Í bókini eru nógvar søgur frá avvarandi, eitt nú, tá ið Nólsoyggin, Verdandi, Njarðlingur og ein grindabátur við tveimum ungum dreingjum forlistu. Eisini raktu tuberklar fleiri familjur, og krígstíðin hevði sína ávirkan. Vit hoyra um sjólívið og tað megnar arbeiði, sum kvinnurnar gjørdu, bæði úti og heima. Umframt hetta, verður sagt frá arbeiði, vegagerð, fyrstu bilunum og samferðslu á sjógvi og landi.
Hetta var eitt virkið fólk, sum frá at seta spakan íog velta upp úr nýggjum, uttan nútímans hentleikar, arbeiddi seg upp til eitt nútíðar samfelag. Við áræði og treysti, løgdu tey lunnar undir eitt gott og liviligt stað.