ÍSLANDSKLOKKAN varpar ljós á neyðarárini í 18. øld, tá ið eldgos oyddi, farsótt herjaði, og harðræði ráddi. Hin tráðurin er, at tann skaldskapur, sum íslendingar hava skapað frá fornum døgum, og sum hevur hildið teimum uppi andliga og skapað tjóðina, ger, at hon hóast alla armóðina hevur uppiborið at vera fræls. ÍSLANDSKLOKKAN, tjóðareposið hjá nobelskaldinum, er rík frásøgulist. Her er sosialt og tjóðskaparligt patos og gremja, men eisini skemt, spei og angandi poesi.
Týðari: Sigurð Joensen