Eg strúki hondina eftir blanka leðrinum á kuffertinum. So trýsti eg á lásið, so tað fer upp. Eg hvøkki við, tá ið eg síggi tann hvíta búnan og grímuna. Hatta er hon. Gríman, ið maðurin, sum drap vinmannin hjá pápa, var í. Maðurin við teimum glóðreyðu eygunum.
Blá krabbabók - 5. torleikastig
