Hugsa tær at sita í einum bussi, har øll hava sína egna søga. Í hesum níggju stuttsøgunum, íð hava støði í okkara gerandisdegi og samtíð, letur høvunderin fólk siga sína søga, soleiðis at vit sum lesarar hóma skuggamyndirnir aftan fyri tey. Søgurnar flættast inn í hvørja aðra og vísa, at vit so ella so hava ávirkan hvør á annan.