Í eystri er nú ein heilt, heilt veik rond av ljósi. „Kom, vit mugu ganga skjótari,” sigur Agnas knappliga. „Koma vit ikki yvir um Lambafelli, áðrenn tað av álvara lýsir, kunnu vakmyndatólini saktans varnast okkum.” Vit seta ferðina upp. Tað ber ikki longur til at njóta løtuna, bara ganga so skjótt vit orka. Lættari og lættari er nú at síggja, hvar vit traðka. Ov lætt. Tað er til at gráta um, at sólin er fíggindi okkara.