Tá ið André missir bæði foreldrini í einari bilvanlukku, endar hjá abbabeiggja sínum. Hann hevur klaffa fyri eygað, alt ov nógv romm innanborða og lurtar bara, um tú kallan hann sjórænarin. Hvør tað er, sum í roynd og veru er tann ábyrgdarfulli av av teimum báðum, er ógreitt. Ein dagin verður sjórænarin sjúkur, og alt sær svart út. Í Trinidad býr bátsmaðurin, sum er besti vinurin hjá sjórænaranum, og tað sigst, at hann hevur lekjandi evnir. André og sjórænarin fara á sína lívs sjóferð.