trøini
hava grønar røddir
sólin livir
í hvørjum vindeyga
seyðir og neyt
flúgva til himmals
hesin ómetaligi longsulin
mítt blóð
er havið
hvør alda
mín systir
mín lívmóðir
er ein dukka
sum letur eyguni upp
tá hon verður løgd niður
háli sólina við mær niður í songina
so eg betur kann verma
náttarinnar ránsdjór